Gepubliceerd in Soigneur #9 – 2014
Het is warm. Zo’n dag waarop iedere beweging er eigenlijk een teveel is en de lucht boven het asfalt dromerig zijn zinderende dans uitvoert. Binnen bewegen de lampen boven de donkerbruine bar zachtjes in de luchtstroom van de zoemende ventilator. Boven de kleine vrieskist in de hoek hangt een…
En toen werd mama ziek. Zo ziek dat ze dood ging - dood wilde en dood ging. Weer tranen, een uitvaart, mooie momenten in de laatste weken, afschuwelijke momenten in de laatste weken, het ziekenhuis, de pijn, mama ineens afhankelijk, verzwakt en angstaanjagend snel kleiner, dunner, minder mama. De eigenwijze internist die maar bleef volhouden;…
Geconcentreerd kijkt hij naar zijn spiegelbeeld en probeert zijn rechtermondhoek iets omhoog te trekken. Het ziet er stom uit: zijn wang bolt op en het doet in niets denken aan de foto’s in de Muziek Expres die hij op het krukje naast de wasbak heeft neergelegd. Hij kijkt er opnieuw naar, trekt zijn schouders iets meer naar…
Terwijl Meindert en zijn nieuwbakken echtgenote knielen om de zegening van de predikant in ontvangst te nemen, kijkt ze even opzij en omdat de moeder van Christel hetzelfde doet, kruisen hun blikken elkaar. Ach, wat moet ze? Ze probeert een glimlach, waarop Christels moeder kort knikt. Als ze even later opnieuw opzij kijkt, is Christels…
Werk had hij van tevoren al geregeld, in de caravanfabriek, waar hij van zeven uur ’s morgens tot vier uur ’s middags wandjes vastzette, met klinknagels, precies-pas tussen het onderstel en het ronde dak. Recht tegenover hem stond Herman, al bijna tien jaar verantwoordelijk voor de solide bevestiging van de wandjes aan de rechterzijde. De…
Wat hij zich soms afvroeg was dit: als een schrijver zich in zijn boeken te buiten gaat aan veel en vunzige seks, deed hij dat in het echte leven dan ook? Aan zijn moeder hoefde hij zulke vragen niet te stellen, die wist – daar was hij van overtuigd – niet eens dat er mensen…
Via een schoolvriendin van vroeger kreeg ik een paar oude schoolfoto’s. Het veel te grote gestreepte overhemd herken ik meteen; mijn prille verliefdheid en het geweld waarmee die eindigde bezorgen me dik dertig jaar later nog steeds een wee gevoel in mijn maag. Hier, doe mijn overhemd aan, dan ben ik toch bij je, had…
Ter gelegenheid van zijn veertigjarig dienstverband kreeg hij een grote verzilverde tafelaansteker met inscriptie. Het was nog de tijd van de feestjes waarbij op tafel een bord vol augurken en een plakje worst op een prikkertje naast het glas sigaretten stond. De aansteker stond jarenlang werkloos op een gehaakt kleedje op de salontafel; zelf rookte…
Lang voordat de mancave iets werd wat iedere echte kerel voor zichzelf opeiste, plakte haar vader alle rechte én schuine wanden van de zolderetage vol met uitdagend dan wel zwoel kijkende vrouwen in te kleine badpakken, bikini’s en andersoortige minuscule lapjes textiel. Kwam er familie logeren, dan pompte haar vader de luchtbedden op en trok haar moeder…
Veronique, zo heet ze, en hoewel haar naam danst, sluipt Veronique door de dagen. Een behoedzaam sluipen is het, compleet het tegenovergestelde van wat haar ouders dertig jaar geleden hoopten toen ze hun pasgeboren dochter haar naam gaven. Veronique zou flonkeren, dat was het idee. Maar in Veroniques leven flonkert het alleen als ze rond…