En toen werd mama ziek. Zo ziek dat ze dood ging - dood wilde en dood ging. Weer tranen, een uitvaart, mooie momenten in de laatste weken, afschuwelijke momenten in de laatste weken, het ziekenhuis, de pijn, mama ineens afhankelijk, verzwakt en angstaanjagend snel kleiner, dunner, minder mama. De eigenwijze internist die maar bleef volhouden;…
Geconcentreerd kijkt hij naar zijn spiegelbeeld en probeert zijn rechtermondhoek iets omhoog te trekken. Het ziet er stom uit: zijn wang bolt op en het doet in niets denken aan de foto’s in de Muziek Expres die hij op het krukje naast de wasbak heeft neergelegd. Hij kijkt er opnieuw naar, trekt zijn schouders iets meer naar…